جلسه ۹۰ کلبه کرامت دکتر عباسی
جامعه پیران
به بازه سنی ۶۰ تا ۸۰ سال بازی پیری می گویند. در جامعه مدرن پیر فردی است که به دلیل محدودیت های جسمی دیگر توانایی کار کردن را ندارد و برای جامعه ارزش ندارد. در نتیجه باید در سرای سالمندان گذاشته شود تا بعد از مدتی از بین رود. اما در جامعه دینی پیران منبع تجربه هستند و. نه تنها باید از تجربه آن ها استفاده کرد که این رجوع به تجربه آن ها حق آن هاست. اما در جامعه غربی کار به جایی می رسد که دنبال حقوق مانند این هستند که مرگ خود خواسته را برای پیران به دست آورند تا با رضایت خودشان به زندگیشان خاتمه دهند. جامعه که بیش از ۵۰ درصد آن ها در بعضی کشور ها زنا زاده هستند و پدرها حق دارند از دادگاه بخواهند تا فرزندان آن ها را برای تعیین هویت واقعی به آزمایش DNA بفرستند.
زنازادگی یکی از عوامل شقاوت است و اکثر کسانی که کارهای با قساوت انجام میدهند اکثرا زنا زاده هستند. بیشتر افرادی که در حادثه کربلا چنین شقاوتی به خرج دادند زنا زاده بودند. در نتیجه این غلبه زنا زادگی در غرب یک بلای آسمانی است . به دنبال بلاهایی که در فیلم ها نشان میدهند نباشید. خانواده در غرب از بین رفته و مانند یخی که در آفتاب گذاشته شده در حال آب شدن است و جمعیتی هم که برای آن ها مانده اکثرا زنا زاده هستند.
انسان سه وجهه دارد. وجه جسمی - روحی - و نفسانی.
در وجه جسمی عمر زمانی تعریف می شود که شامل پنجره های مختلفی است. از این منظر انسان ها در کودکی در زمان هستند و سرعت تحولات برایشان بسیار کند است. و درکی از زمان ندارند. وقتی به جوانی و میان سالی می رسند با زمان حرکت می کنند و برای همه کارهایشان زمان خاصی تعریف می شود و. چون به پیری می رسند بر زمان هستند و سرعت تحولات برایشان بسیار سریع می شود.
اما از منظر روحی انسان دارای وجوه صدر - شغاف - قلب و فواد است. که هر کدام از این پنجره ها مرحله خاصی از رشد روحی انسان را شامل می شود .
اگر بعد روحی را به یک ساختمان تمثیل کنیم. وجوه خارجی و دیوار های آن همان صدر است. قلب کلید برقی است که باعث روشنایی یا تاریکی درون این ساختمان می شود. فواد پنجره هایی است که به بیرون باز می شوند و می توان از آن بیرون را دید. و شغاف فردی است که درون این ساختمان وجود دارد و از پنجره فواد به بیرون نگاه می کنند و حقیقت را می بیند و به ان دل بسته می شود.
از منظر نفسانی انسان شامل نفوس اماره - مسوله - مزینه - لوامه - ناطقه - ملهمه و مطمئنه است. در این نظر این نفوس پنجره های عمر انسان در نظر گرفته می شوند. هر انسانی در یک مرحله باید یکی از این نفوس را تقویت و یا تحت کنترل قرار دهد.
به صورت عادی باید سیر حرکتی انسان در هر سه مرحله متعادل و منطبق باشد. و همین طور که عمر جسمی می گذرد و وارد پنجره های بعدی می شود. در محور های روحی و نفسی نیز رشد کند. اما گاهی سیر حرکت طبیعی نیست. بعضی از عرفا و شهدا حرکت های جهشی دارند و در مت کوتاهی به مراتب بالاتری از نفوس و جنبه های روحی می رسند. در مقابل بعضی افراد هم هستند که با اینکه به پیری رسیده اند اما در مراحل نفس اماره و شغاف مانده اند.
در جامعه دینی توقعی از جسم یک انسان پیر نیست که چون نیروی کار نیست پس برای جامعه ارزش ندارد. ما از انسان پیر توقع رشد و تکامل ابعاد روحی و نفسانی را داریم. در حقیقت در یک تعامل و مبادله قوای جسمانی تحلیل رفته و در عوض باید قوای روحانی و نفسانی تقویت شده باشد. در غیر این صورت خسران زده دنیا و اخرت خواهیم بود.