جلسه ۶۹ کلبه کرامت
جامعه سعیده
بشر سطح اولیه است. پس از رشد به انسان بودن می رسد که انس گیرنده است و در حالت کمال خود به آدم بودن میرسد.
یکی از ویژگی آدم غایت داشتن و کمال گرایی و کل گرایی است. چیزی که در انسان مدرن وجود ندارد.
بشر غربی و جامعه غربی غایت ندارند و کمال گرا نیستند.
از هر کسی بپرسیم هدف انسان چیست می گوید سعادت. همه مکاتب بشری هم به دنبال رساندن انسان به سعادتند و آن را مدعی هستند. اما انسان ها به دنبال طبع خود هستند و به دنبال لذت ها می روند.
کلمه سعادت معادل فارسی و لاتین مناسبی ندارد. در فارسی کامیابی معادل لذت است و خوش بختی معادل ضعیفی برای سعادت است. خوشبختی بر عکس کام که ممکن است لحظه ای باشد امری طولانی مدت است که در نهایت انسان به آن میرسد و باید تلاش کند.
در قرآن سعادت و شقاوت در مقابل هم آورده شده است.
سعادت امری دادنی نیست بلکه به دست خود انسان هاست. لذت ها مطبوع و نا مطبوع است. درست و غلط ندارد. صلاح و فساد ندارد.
اما سعادت فلاح و فساد دارد. سعادت از ایمان منتج می شود و شقاوت از کفر. در نتیجه مکاتب غربی که عاری از ایمان هستند نمی توانند مدعی سعادت باشند.
سعادت و شقاوت مربوط به بخشی از جسم نیست بلکه کل وجود را در بر میگیرد. برای رسیدن به سعادت باید با فطرت و عقل جستجو کنیم نه هوس و دل.
فلسفه مدعی چهار حوزه است. خدا شناسی - انسان شناسی - هستی شناسی و معرفت شناسی. که در هر چهار حوزه به خطا رفت.
در خدا شناسی به جای شناخت خدای رب خدای ساعت ساز را ترسیم کرد و دنبال کرد.
در انسان شناسی به همین کالبد مادی پرداخت.
در هستی شناسی در هست گیر کرد و بالاتر نرفت.
در معرفت شناسی به تبیین پدیده ها آنگونه که هستند پرداخت . در حالی که باید به تفکیک پدیده ها آن طور که باید بر اساس حق و باطل باشند بپردازد.
چرخه معرفت از تقوا شروع می شود. به فرقان می رسد و انسان حق را تشخیص میدهد و در آن مداوت به خرج می دهد تا به حقیقت برسد و به او حکمت عطا می شود. سپس تقوای بیشتری به خرج می دهد و این سیکل ادامه دارد. راس حکمت هم ترس از خداست.
پس تعریف درست سعادت می شود رهایی از مطلق همه عذاب ها و رسیدن به مطلق همه لذت ها. و سپس تعالی .
امریکا و غرب دکترین امنیت ملی و توسعه را به همه کشور ها دادند و در همه کشور ها این شورا ها وجود دارد . حتی در کشور ما.
در حالی که ما در دکترین خود دو مفهوم بالاتر را داریم. دکترین سعادت بالاتر از دکترین امنیت است. و دکترین تعالی که بالاتر از توسعه است.
حکومت دینی همان طور که به فکر توسعه و امنیت دنیایی مردمش است باید به فکر قبر و قیامت امت هم باشد.