جلسه ۳۰

سیستم های فطری

اگر انسان را یک موجود ناشناخته می دانیم چطور می توانیم برای آن یک سیستم طراحی کنیم.

حب الدنیا راس کل خطیئه است. انسان وقتی شقافش نسبت به چیز باطلی حب پیدا می کند کل وجودش گرم می شود.

بعضی معتقند اکثر بیماری های انسان نشات گرفته از عشق زیاد و یا نفرت زیاد است.

سیستم ها در طول زمان یا عینی و ارسطویی بودند و یا ذهنی و کانتی .

عین و ذهن و حوزه حواس خطا می کند تنها چیزی که خطا ندارد فواد انسان است . همان طور که خداوند در مورد پیامبر می فرماید فواد او در سفر معراج به او دروغ نگفت . در نتیجه فواد پیامبر معیار حرکت ماست.

انقلابی که قرآن رقم می زند فطرت محور است نه ذهن و غین و زبان محور.

تهدید نرم در حقیقت تصرف قلب ها و مغز هاست. در نتیجه هر کسی بتواند حب و نفرت ایجاد کند یک نظامی است.

اگر انسان محوری موضوعیت دارد باید بپرسیم کدام بخش انسان محور است.

سعادت انسان ها در دیدگاه غربی یعنی لذت حداکثری در بازه تولد تا مرگ است.

انسان بر فطرت الهی خلق شده است اما در طول دوره های مختلف از صلب پدر - رحم مادر - خانواده - اقوام مهد کودک و رسانه- مدرسه - جامعه و محل کار به تدریج از این فطرت الهی فاصله میگیرد.

در سیستم های غیر فطری انضباط معمولا از نوع دیسیپلین است و از بیرون به مجموعه و فرد وارد می شود. و در صورت برداشته شدن انسان ها حرکات غیر عادی نشان می دهند . اما ممکن است این فشار به حدی باشد که انسان را از درون خرد کند و از خود چیزی نداشته باشد مانند حکومت های فاشیستی و کمونیستی.

اما در سیستم های فطری رابطه بین فطرت انسان های مختلف تعریف می شود و همچنین رابطه بین فطرت انسان با خالق خود.

در تفکر غربی عادت را همیشه بد می دانند و معتقدند انسان باید از عادت بگریزد. اما عادت ها همیشه بد نیستند.

در طول تاریخ یا انسان ها را خرد کردند مانند جوامع فاشیستی و یا صرفا به هوای نفس انسان می پردازند مانند جوامع لیبرال.