جلسه بیستم

رویایی جهان نور و ظلمت

دعوا بین سنت و مدرنیسم نداریم. این دو درون پارادایم انسان محوری است. دعوای حقیقی بین پارادایم های خدامحوری و انسان محوری است. این دو بر اساس آیت الکرسی مانند دو بزرگراه هستند که در خلاف جهت یکدیگر هستند. یکی انسان را از نور به سمت ظلمت می برد و دیگری انسان را از ظلمت به سمت نور می برد.

در این جنگ پارادایمی که نتیجه جنگ تمدنی می دهد گفتگوی تمدن جایی ندارد.

در تئوری های اومانیستی دو نوع تفکر راست و چپ وجود دارد. تفکر راست معتقد به بازار آزاد و لیبرالیسم و تفردگرایی است و می گوید انسان را باید رها کنید.

در مقابل تفکر چپ وجود دارد که معتقد است نمی توان انسان را آزاد گذاشت چرا کاه انسان موجودی تحت تاثیر است و نمی دانیم چه کسی روی نیت او تاثیر گذاشته است.

هیچ راه حلی برای تقابل این دو نوع تفکر پیدا نشده است تا کنون.

اما در اسلام حد فاصل این دو طیف چیزی وجود دارد به اسم تقوا که تمام پیامبران به آن دعوت کرده اند. انسانی که تقوا داشته باشد خود کنترلی دارد. نیازی ندارد که کنترلش کنید. خودش خود را کنترل می کند و آزاد و رها نیز نیست. تقوا نیت و عمل را پاک می کند .

یک انسان معتاد که تصمیم میگیرد مواد مصرف کند در جامعه ۸ گروه انسان را به دنبال خود می کشد که هیچ چیزی تولید نمی کنند و بلکه مصرف کننده هم هستند. مانند پلیس و پزشک و زندانبان و … یعنی در نتیجه عدم تقوا چه بسیار هزینه ها و دستگاه های اضافی در جامعه ایجاد می شود.

حیا یک مقوله درون دینی است و ربطی به مقوله شرم که ممکن است در یک انسان غیر مومن نیز وجود داشته باشد ندارد.

تقوای الهی با تقوای دیجیتالی که به خاطر پیشرفت تکنولوژی به وجود آمده است و مردم به خاطر ترس از دیگران بعضی کار ها را انجام نمی دهند .

بین دو تفکر راست و چپ تفکر راست لیبرالیسم بسیار خطرناک است. زیرا با یک ساختار ۵ وجهی سعی دارد ساختار شکنی انجام دهد.

ابتدا کودک را در مقابل والدین خود قرار می دهد .

سپس زن و مرد را در مقابل همدیگر قرار می دهد.

نیروی کار و کارگر را در مقابل کارفرما قرار میدهد.

مردم را در مقابل رهبران قرار میدهد .

و در نهایت بدتر از همه انسان را در مقابل خدا قرار می دارد .