جبهه پایداری

در این سخنرانی دکتر عباسی ساختار های منشق شده از درون نظام رو از اول انقلاب بررسی می کنند.

در ابتدا نگاهی به پارادایم دو حزبی می اندازند که از قبل از انقلاب به تاسی از امریکا در ایران بوده و بعد از انقلاب نیز اسکلت اصلی آن در کشور باقی ماند.

دو حزبی که با دو رنگ آبی و قرمز مشخص می شود و هر کدام برای خود تیم، روزنامه، مجله و … دارند. مکانیزمی که باعث می شود مردم در یک کنش هیجانی به یکی از این دو گروه بپیوندند و در یک کشمکش سیاسی هر ۴ سال یکی از این دو گروه به قدرت برسد و حس دموکراسی در جامعه ایجاد کنند.

حسی که مردم فکر می کنند خودشان تصمیم گیر سرنوشت خود هستند در حالی که چاره ای جز انتخاب بین این دو حزب وجود ندارد و اساسا حزب و فکر سومی اصلا وجود نداشته .

اما در جمهوری اسلامی ما به قضیه معتقد نیستیم. در دکترین قرآنی بشارت داده می شود به کسانی که تمام سخن ها را می شنوند و از بهترین و نیکوترین آن ها پیروی می کنند. یعنی هر صدایی در چهارچوب قانون اساسی می تواند حزب و تفکر خود را داشته باشد و خود را به رای مردم بگذارد.

اگر چه سیستم دو حزبی در بقیه موارد هنوز در ایران نیز وجود دارد اما در سیاست این مسئله تقریبا حل شده است.

اگه میخواهید دید مناسبی از روند سیاسی ایران بعد از انقلاب به دست آورید حتما این سخنرانی را بشنوید.

در دکترین سیاسی جمهوری اسلامی. سیستم به جای دو حزبی از مدل کوه آتشفشان پیروی می کند. کوه آتشفشان. مرکز آن به مثابه ولایت فقیه در مرکز قرار میگیرد و گروه ها و حزب های مختلف در اطراف آن تعریف می شوند. و دوری و نزدیکی تفکرات حزب ها به ولایت فقیه و التزام عملی به آن نشانگر موقعیت آن هاست. نه چپ و راست بودن.