سنت حسنه علوی

صبر مولفه استراتژیک در سیاست است. چون صبر یک عمل اخلاقی است و سیاست ذیل اخلاق است. در نتیجه صبر یک عمل سیاسی است. از مولفه های سنت علوی جهاد و سیاست ضربه اولی است . به استقبال جهاد رفتن. داشتن غیرت دینی.

سقیفه ای که مسیر امامت را منحرف کرد نمونه یک دموکراسی بود. امام که ضرر نکرد. مردم متضرر شدند.

امامت یک امر سیاسی است. اصول امامت و عدل فقط در شیعه است. منشا قدرت است.

انسانی که دیوید هیوم و فروید تعریف می کنند همان نفس اماره است. که دو نفس کوچکتر مزینه و مسوله را به همراه خود دارد. نفس بعدی لوامه است. که همان عذاب وجدان ناشی از آن است. نفس بعدی ناطقه است که وجه تمایز انسان و حیوان است. سپس نفس ملهمه است که لازمه رسیدن به آن تزکیه و تقوا داشتن است. محل نفس ملهمه قلب است. سپس نفس مطمئنه است. که با یاد خدا ایجاد می شود.

حضرت علی ع ۲۵ سال خانه نشین شد اما هیچ گاه قهر نکرد و فرار مغز ها نکرد. صبر کرد. حضرت یک تنه میراث دار ۱۲۴ هزار پیامبر بود. و باید جامعه را رهبری می کرد. و دو اصل امامت و عدل را پیاده سازی می کرد.

یکی از ویژگی های جامعه علوی داشتن بصیرت است. در نتیجه انسان ها استحمار نمی شوند که بعدا استثمار و استعمار بشوند. این جامعه تقوا دارد. آرزو دور و دراز ندارند. حب دنیا ندارند. آباد است اما اول از همه دل ها آباد است سپس ساختمان ها. آبادی دل ها توسط رشد است. رشد به معنی توسعه نیست. که از سنت به مدرنیسم برویم. رشد مقابل غی است. در این جامعه توزین با حق است . نه ثروت و قدرت و سایر موارد. در جامعه علوی مرگ آگاهی است و مرگ دوستی است اما خودکشی نیست. خودکشی نشانه ی رسیدن به بت پرستی است. جامعه علوی تفرقه ندارد. تحزب ندارد یک حزب است و آن حزب خداست. در این جامعه امنیت یک مولفه ذاتی است.