جلسه ۹۱ کلبه کرامت
جامعه سرمایه گذار
یکی از مشکلات هر جامعه ای تورم ا ست. در جامعه ما نیز تورم به دلایل مختلفی به وجود می آید . از آنجایی که منبع اصلی درآمدی کشور نفت است مسئولین تنبل شده اند و به دنبال هیچ راهی برای درآمد زایی نیستند. چشم همه به فروش نفت است. وقتی نیز پول این نفت به کشور وارد می شود باعث تورم و افزایش نقدینگی می شود.
بیماری هلندی به این مشکل اطلاق می گردد. زمانی که سرمایه ای بدون زحمت به دست آید باعث مشکلات فراوانی می شود که تورم یکی از آن هاست.
تورم از سطوح نانو و مردم شروع می شود تا سطوح استراتژیک کشور. برای مثال زمانی که ما در سطح خورد بیش از نیاز خود خرید کنیم باعث انباشت سرمایه و ایجاد تورم می شود. زمانی که به جای یک ساعت که زمان را نشان دهد. هزینه ۱۰۰ ها ساعت را صرف خرید یک ساعت لوکس می کنیم باعث انباشت سرمایه و تورم می شود.
یا در سیستم صدا و سیمای ایران از سیستم ntsc استفاده نمی شود. اما تمامی این چندین میلیون تلوزیونی که در کشور است همگی دارای این سیستم است. اگر هر کدام از این سیستم ها حتی ۱۰۰۰ تومن افزایش قیمت تولید داشته باشد باعث انباش هنگفت سرمایه در کشور می شود.
بودجه کشور زیاد نیست. ما برای اداره ۷۰ میلیون جمعیت کشور در شرایط بحرانی تحریم که وزیر خزانه داری آمریکا اعلام کرده. است ما ۲۵ هزار قرارداد استراتژیک بین ایران و سایر کشور ها را با فشار بر هم زده ایم، اداره می کنیم. انگاه امریکا همین مبلغ بودجه را برای ۱۲۰ هزار نظامی خود هزینه می کند. در نتیجه باید در استفاده از این بودجه محتاط تر باشیم.
اما راهکار چیست. به جای اینکه پول فروش نفت به کشور بیاید و به خزانه داری مرکزی واریز شود. یا توسط دولت استفاه شود. باید سهم هر استان از این مبلغ را به نسبت جمعیت ، وسعت و دارا بودن منابع نفتی به آن ها پرداخت شود. سپس در هر استان سه صندوق ذخیره ارزی ، سرمایه گذاری خارجی و پس انداز وجود داشته باشد. مسئولین هر. استان موظف است این مبلغ واریز شده را صرف طرح هایی در سایر استان های کشور یا سایر کشورهای همسایه کند. و از سود این سرمایه گذاری برای استان خود هزینه کند. در نتیجه هیچ استانی حق استفاده از این پول را به طور مستقیم در استان خود ندارد. بلکه باید از سود حاصل از کار آن استفاده کند تا جلوی تورم را بگیرد.
با این روش حجم نقدینگی کاهش می یابد. تنبلی مسئولین و چشم امید آن ها از نفت قطع می شود. و باید به دنبال راه هایی برای درآمد زایی بیافتند. باعث رقابت سالم بین استان ها برای کاهش تورم می شود. و روابط بین کشور ها نیز اصلاح می شود. چرا که اگر سیستان و بلوچستان با سرمایه خود در پاکستان طرح های اقتصادی و فرهنگی ایجاد کند به مرور علاوه بر بازگشت سرمایه باعث امن تر شدن مرز ها می شود. و کشور های مسلمان نیز پبیشرفت می کنند .
نباید این سرمایه گذاری ها در کشور های غربی و غیر مسلمان باشند.
اگر هر سال ۱ میلیارد دلار به هر استان پرداخت شود. در طول ۲۵ سال تخمین زده می شود که هر استان بیش از ۶۵ میلیارد دلار سرمایه خواهد داشت. چرا که از سود سرمایه گذاری نیز می توان باز در کشور های دیگر سرمایه گذاری کرد.
در نتیجه پول نفت نه باید در دست دولت مرکزی باشد و نه در سفره ی مردم. بلکه باید در دست استان ها باشد .