جلسه ۹۲ کلبه کرامت
جهان کهنسالان
امید به زندگی تنها از دیدگاه جسمی است و به سایر بخش های انسان توجهی ندارد. در دوران پیری جسم انسان فرتوت و پیر می شود در حالی که سایر بخش های روحی و نفسی انسان به اطمینان و آرامش و پختگی می رسد.
در هر انسانی ظرفیت هایی وجود دارد که انسان باید آن ها را پرورش دهد . این ظرفیت ها می تواند به سمت مثبت یا منفی رشد کند.ظرفیت های منفی مانند شک و کفر و بغض و باطل است که لا جرم به عصیان می انجامد در حالی که ظرفیت های مثبت شامل یقین ایمان حب و حق است که به عصمت و یا قرین به عصمت می انجامد.
انسانی که عصمت دارد تعصب ندارد و صرفا با حق کار دارد.
کرامت باید هم از طرف فرد خواسته شود و هم از طرف جمع برای فرد. در سطح فردی این خواست و تلاش می شود تقوا . جامعه و دولت نیز باید این کرامت را برای افراد بخواهد که از طریق سیستم ها امکان پذیر است.