در زمان عباسیان برای گسترش اسلام جنگی انجام نمی دادند بلکه به خاطر فطرت پاک انسان ها و مفاهیم عالی اسلام. مردم خود به اسلام روی می آوردند. به خاطر همین عباسیان نقش اساسی در گسترش اسلام نداشتند. حوزه چین و مغول هیچ گذشته و آینده اساسی نداشتند و فقط در یک دوره مانند طوفانی به تمدن ایران حمله کردند و موقع خروج هم مسلمان شدند و رفتند. همیشه از تقابل ایران و غرب صحبت می کنیم نه شرق و غرب و نه ایران و آمریکا.

در مبارزه بین ایران و غرب مانند حرکت بازیکنان پینگ پنگ حریف مرحله به مرحله به عقب رانده شده است اما ایران همیشه در همین زمین بوده است .

در ابتدا تفکر غربی در ترکیه بوده. سپس به آتن - مقدونیه - روم فرانسه قرون وسطی و آلمان رفته. سپس به انگلیس و امریکا رفته و در نهایت به استرالیا می رود. اما ایران همیشه تمدنش در همین سرزمین بوده.

دو ماراتون در جنگ با ایران بوده که خبر شکست ایرانیان را سرباز رومی میر ساند. ایران نباید در چنین مسابقه ای شرکت کند که خبر شکستش مخابره می شود.

چرا گفته می شود تمدن اسلامی در دوران مامون به اوج خود رسیده در حالی که اجازه نمی دادند امامان معصوم کرسی آزاد اندیشی و کلاس درس داشته باشند.

امام هادی می فرمایند سه دوره وجود دارد . دوره گرگ که نه نیت عدالت وجود دارد ونه اصلا اجرای عدالت.

دوران گوسفند که نیت وجود دارد اما عمل نیست و دوران ترازو که نیت و عمل به عدالت وجود دارد.

تا انقلاب اسلامی دوران گرگ بوده . مردم اصلا نیت اجرای عدالت را نداشتند. در انقلاب اسلامی نیت ایجاد شد و دوران گوسفند است. عدالت توسط مردم و حکومت فریاد زده می شود ولی حال اجرای آن را ندارند.

بالاترین نعمت را حضرت ایمان و عافیت می دانند و پس از آن قناعت. و اطاعت از عافیت زاییده می شود.

قناعت امام هادی بسیار زیاد بوده و حتی همسرش نیز از کنیزان بوده. همیشه روی یک زیلو زندگی می کرده. قناعت در زندگی حسنه دینی بسیار مهم است.