انسان در زندان های مختلفی اسیر است. یکی زندان فیزیک و طبیعت است. دیگری زندان متا فیزیک است. اسیر گفتمان و پارادایم است. مفهوم عدالت و ظلم چیست. ظلم در مقابل عدل نیست. ظلم و ظلمت در مقابل نور است.

نور وقتی می تابد حقیقت مشخص می شود. .و نظم ایجاد می شود. و داوری و عدالت تحقیق پیدا می کند. اگر ظلمت باشد باطل حاکم است و نظمی وجود ندارد و عدالتی نیز ایجاد نمی شود.

یکبار شناخت ما اوبجکتیو است یعنی مفغول قابل شناسا وجود دارد مثل لیوان و آب. یکبار نیز سوبژکتیو است یعنی فاعل شناسا وجود دارد . مثل عدالت . با ذهن خود باید آن را بشناسیم. یکبار هم تعریف الهی در موردش وجود دارد .

انسان منصف کسی است که عقلش بر نفس غلبه کند. اگر اکثر جامعه این چنین باشد جامعه منصفی خواهیم داشت.

بالاترین هنر هر انسان خود فروشی است. اگر نور حقیقت وجود داشته باشد انسان ارزش و قدر خود را می داند و خود را ارزان نمی فروشد . در غیر این صورت به ثمن بخس می فروشد.

خداوند همیشه خریدار است اما نه از همه. از مومنان می خرد. تقاضای خرید همیشه هست به بهترین قیمت و بهترین خریدار . ما باید ارزش خود را بشناسیم و خود را به این بازار برسانیم.نه اینکه به اولین فروشنده بفروشیم