جلسه ۱۱۰ کلبه کرامت دکتر عباسی

امنیت سیاسی

در زمینه سیاست افراد یا خواص هستند و یا عوام. همچنین سیاست عمومی داریم و سیاست خصوصی.

خواص کسانی هستند که سیاست ورزی می کنند و نقش فعال دارند و تولید کننده هستند. ولی عوام افرادی هستند که نقش خاصی ندارند و بیشتر مورد تاثیر سیاست هستند.

سیاست عمومی حاصل جمع افراد خواص و عوام است. ولی سیاست خصوصی مربوط به زندگی شخصی و خصوصی هر یک از افراد می باشد.

سیاست استراتژیک مربوط به خواص است . سیاست عملیاتی مربوط به عموم است. سیاست تاکتیکی مربوط به عموم و سیاست تکنیکی مربوط به سیاست خصوصی .

آسیبی که در سیاست استراتژیک ممکن است وجود داشته باشد یا عدم قانون است و یا وجود قوانون کهنه و نامناسب.

تهدید در این زمینه یعنی اداره انسان و بشریت بر اساس سکولاریسم. بحران زمانی رخ می دهد که دو گانگی مشروعیت و مقبولیت در حاکمیت به وجود بیاید. برای مقابله نیز باید به مشروعیت تن داد و هدایت انسان ها جای مدیریت را بگیرد.

در سطح عملیاتی آسیب ضابطه مندی است. این که حسن و قبح اعمال بر اساس عرف باشد یا شرع.

تهدید در این مرحله لسه فر است. یعنی ولش کنید هر کاری دوست دارند انجام دهند. بحران زمانی رخ می دهد که گرایش به اومانیسم پیدا شود. و راه مقباله تکلیف بشر باید تعریف شود. حق و تکلیف روبروی هم نیستند. حق در برابر باطل و تکلیف پس از حق است.

در سیاست عمومی آسیب جلب نظر مردم است. تهدیدی که رخ می دهد پورنوکراسی یا نفسانیات سالاری است. بحران منتج از آن براندازی قانونی است و راه مقابله با آن نظارت استصوابی عمومی است به این معنی که هر کسی نباید اجازه رای داشته باشد و نباید رای همه انسان ها یکی باشد.

در زمینه سیاست خصوصی آسیب جلب نظر نفس است و تهدید زمانی است که هدونیزاسیون مطرح می شود. بحران وقتی رخ می دهد که گناه رواج پیدا می کند و ظلم بر نفس رخ می دهد. و راه حل آن نظارت بر نفس از طریق تقوا و تزکیه است.

شاه بیت امنیت سیاسی تقوا است.