جلسه یازدهم

عالم غربی دنیا سازی

دنیا سازی چیست و حد و مرز آن کجاست . در دنیاسازی چقدر به نیاز های واقعی اهمیت داده می شود و اصلا این نیاز ها چقدر ضروری هستند.

حد فاصل ذهن و حس می شود نفس انسان.

رابطه بین فواد و شغاف انسان مانند رابطه بین رادار و سیستم قفل کنندگی آن است. تا فواد انسان بینا نباشد و نتواند تشخیص دهد شغاف روی مسائل باطل قفل می کند.

اگر صدر در رابطه ذهن و حس فعال باشد نفس لوامه شکل می گیرد.

اگر قلب فعال شود نفس عاقله و ملهمه شکل می گیرد.

اگر فواد فعال شود نفس مطمئنه ایجاد می شود.

ولی اگر شغاف فعال شود نفس اماره تقویت می شود و دو نفس دستیار به نام نفس مزینه و مسوله به او کمک می کنند.

انسان موقع تولد نفسی ندارد و ارام ارام در این کشش و کنش ها نفس های او شکل می گیرد.

در اگزیستنسیالیسم وجود انسان مهم است نه طبیعت . مرحله بعد از وجود از خود به در آمدن است. تبلور وجودی است.

در مرحله بعد است که دنیا سازی شکل میگیرد. دنیا به معنی world از کلمه woer & old شکل گرفته است. معنی قدمت انسان است. یعنی جهان مادی که ما می بینیم و متعلق به بشر است . نتیجه قدمت نیاز ها و تلاش هایی که برای رفع این نیاز ها و آسایش انسان فراهم شده است.

در این نگاه وجود همان نفس انسان است. و میل به نا مستوری همان هوی نفس است . اراده معطوف به هوای نفس این دنیا را ساخته است. دنیویت مرحله بعدی این ساختار است. یعنی سکولاریسم این عقبه فکری را دارد و بدون آن نمی توان به سکولاریسم رسید.