در تفکر غربی آینده داریم و آینده شناسی. اما در دین چیزی به آینده نداریم اما عاقبت داریم. عاقبت از گذشته می آید.

ما مالک آینده نیستیم و هیچ درکی از آن نداریم اما مالک گذشته خودمان هستیم. گذشته یعنی اعمالی که کردیم به دنبال ما می آیند و ما را تعقیب می کنند.

برای آینده شناسی دو تفکر مدیریت و استراتژیکی وجود دارد. در یکی فقط وضعیت ایده آل و راه رسیدن به آن با توجه به وضعیت حال بررسی می شود. اما در استراتژی ابتدا پرسپکتور ها آینده را تصویر میکنند صرف نظر از داوری های شخصی، سپس استراتژیست ها حکم هایی صادر می کنند که می توان انجام داد یا نداد. در نهایت این مدیران هستند که بر اساس دو گروه قبلی اقدام می کنند.

ما مدیر زیاد تربیت کردیم ولی دو مورد قبلی را کم کار کرده ایم.

شاخص ترین پرسپکتور جهان آلوین تافلر است.نقش استراتژیست ناوبرییست و مانند قطب نما عمل می کند.

خداوند می فرماید که والعاقبه للمتقین. اگه به دنبال آینده شناسی هستیم و میخواهیم آینده را برای خود بسازیم. خدا برعکس می گوید به فکر گذشته خود باشد و اگر می خواهید عاقبت برای شما باشد باید متقی باشید. تقوی کلید واژه ی اصلی است که پس از آن هم هدایت شامل حال متقی می شود و امام پس از امام جواد نیز امام هادی است. تقوا پیشگی نتیجه هدایت را می دهد و در نهایت عاقبت خیر برای این گروه است.